Χριστούγεννα, μέρες- υποτίθεται- γιορτής, χαράς κι ανάπαυλας. Στο πλαίσιο αυτού του τρίπτυχου, πολλά συμβαίνουν. Κάποια από τα πράγματα που έχουμε συνηθίσει να κάνουμε τις περίφημες «χρονιάρες μέρες», έχουν ταυτιστεί με το σχετικό πνεύμα. Ωστόσο αν τα απομονώσουμε και τα εκλογικεύσουμε, δείχνουν σαν απλά, καθημερινά, αδιαμφισβήτητα λάθη. Τι κάνουν λοιπόν οι άνθρωποι στις γιορτές και τους γυρνάει μπούμερανγκ;
> Συζητούν για πολιτικά, κληρονομικά κι άλλα τέτοια δαιμόνια στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Αυτά συμβαίνουν όταν μαζεύονται στο ίδιο μέρος άνθρωποι που έχουν πολλά να χωρίσουν και μόνο το αίμα να τους ενώνει.
> Τρώνε το δώρο, το μισθό κι ό,τι άλλο έχει ξεμείνει. Το απόλυτα θεμιτό, πλην αδικαιολόγητα επαναμβανόμενα λάθος που συμβαίνει κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες. Το μόνο σφάλμα από το οποίο κανείς δεν έμαθε, ποτέ.
> Ενημερώνουν ένα παιδί ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Τώρα το θυμηθήκατε; αλήθεια; οι υπόλοιπες 360 μέρες του χρόνου δεν σας έκαναν; ό,τι πιο σε χαλασογιορτούλα σας βρίσκω.
> Συγκεντρώνονται ντε και σώνει σε μεγάλα οικογενειακά τραπέζια που κάνεις δεν αντέχει. Δεν τσακώνονται, όπως παραπάνω, αλλά καταπιέζονται, κουράζονται, ταλαιπωρούνται να φουρνίζουν και να ξεφουρνίζουν, γιατί «έτσι πρέπει, χρονιάρες μέρες».
> Πίνουν, τρώνε και ξενυχτούν χωρίς αύριο. Το γνωστό ξέσπασμα που επικαλείται ως άλλοθι το πνεύμα των ημερών. Να πώς κάνουν νούμερα θέματα όπως «πώς να χάσεις τα κιλά που πήρες στις γιορτές».
> Χαλάνε τα λεφτά τους, «για το καλό». Αφού βλέπεις ότι το φύλλο δε σε θέλει, τι μου κάνεις all in στο στούκι; τι είναι αυτό το «για το καλό;» γιατί καλέ να πετάξεις τα λεφτά σου πάνω σε μια τσόχα «για το καλό»; παίξε συνετά, δεν πρόκειται να γίνεις πλούσια με τα λεφτά του καημένου του γείτονα.
> Τσακώνονται με τον υπάλληλο γιατί «καθυστερεί» να τους εξυπηρετήσει. Προφανώς και δεν φταίει εκείνος που δεν προλαβαίνει, όσο εσύ που βγήκες στα μαγαζιά ή παρήγγειλες φαγητό μια μέρα σαν κι αυτή, κι έχεις κι απαιτήσεις. Δεν έχει κάτι μαζί σου ο άνθρωπος, απλά ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙ.
> Κάνουν δώρο σε κάποιον ένα σκυλάκι ή ένα γατί. Κανένα χριστουγεννιάτικο πνεύμα, καμία πράξη καλής θέλησης δε δικαιολογεί μια τέτοια κίνηση. Οτιδήποτε είναι ζωντανό, δε δωρίζεται σα να ‘ναι πουλόβερ ή εσώρουχα. Η ιδέα ενός κουταβιού που φοράει σκούφο κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι δελεαστική, σχεδόν συγκινητική αλλά μόνο στις τηλεοπτικές διαφημίσεις.
> Δείχνουν ασέβεια στις θρησκευτικές πεποιθήσεις των άλλων. Είναι κάπως υποκριτικό να μου ‘χεις στολιστεί, να ‘χεις ακούσει τα κάλαντα απ όλα τα παιδάκια της γειτονιάς, να εύχεσαι σε όλους «ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», κι όταν ακούς πως ο ξάδερφός σου ο Κωστάκης πήγε το πρωί στην εκκλησία, να τον παίρνεις στο «ψιλό». Όσο κι αν δεν συμμερίζεσαι το θρησκευτικό του αίσθημα, δεν σου πέφτει λόγος.
ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΕΛΕΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΕΣ. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΘΕΛΩ Ν’ ΑΚΟΥΣΤΩ ΙΣΟΠΕΔΩΤΙΚΗ, ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΚΑΙ Τ’ ΑΝΗΜΕΡΑ, ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ, ΟΠΩΣ ΟΛΕΣ. ΑΠΛΑ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ, ΓΙΑ ΝΑ ‘ΧΕΙΣ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΚΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ. ΩΣΤΟΣΟ, ΑΥΤΟ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ Ή ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΟΝΙΣΕΙ ΚΑΤΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΛΑΘΟΣ. ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΕΑΛΙΣΤΡΙΕΣ, ΤΟ ΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΛΗΣΗ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΑΠΛΑ ΚΑΛΑ. ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ, ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ
