Ο δικηγόρος-εργατολόγος από την Αχαϊα Διονύσης Τεμπονέρας, που είναι και μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και θεωρείται από τα ανερχόμενα πολιτικά αστέρια, είπε ιδιαίτερα ενδιαφέροντα πράγματα, όσο και σκληρά, για το θέμα των συντάξεων.
«Εξαιρετικά ενδιαφέροντα (όσο και τρομακτικά) ήταν όσα ειπώθηκαν από τον Πρωθυπουργό, κ. Μητσοτάκη, στη συνάντηση, που είχε στις αρχές της εβδομάδας με νέους εργαζόμενους, στα πλαίσια της παρουσίασης, του νέου Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ).
Πρόκειται για το ν.4826/2021, με τίτλο «Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση για τη Νέα Γενιά», που ψηφίστηκε στη βουλή, πριν από ένα περίπου χρόνο και αλλάζει το χαρακτήρα της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης.
Το νέο ταμείο, λειτουργεί από 1.1.2022, σαν «ατομικός κουμπαράς», για την επικουρική σύνταξη, αποταμιεύει τις εισφορές, οι οποίες επενδύονται από ιδιώτες διαχειριστές κεφαλαίων και funds (με ρίσκο του ασφαλισμένου) στις εγχώριες και διεθνείς χρηματαγορές. Η εξέλιξη της «επένδυσης», είναι αυτή, που θα καθορίσει το ύψος, της μελλοντικής επικουρικής σύνταξης.
Ο Πρωθυπουργός όμως, είπε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, σε σχέση με όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, για το συγκεκριμένο project:
1. Αρχικά ο κ. Μητσοτάκης είπε ότι …«αυτή τη στιγμή δεν μπορεί ένα τέτοιο σύστημα να έχει εφαρμογή στην κύρια ασφάλιση. Κάνουμε μια αρχή, με την επικουρική…»
Συνεπώς φαίνεται ότι, στο σχεδιασμό της Κυβέρνησης, είναι η επέκταση του νέου κεφαλαιοποιητικού συστήματος και στην κύρια ασφάλιση, καθώς δεν αποκλείεται, ένα τέτοιο ενδεχόμενο στο μέλλον.
Θυμίζουμε ότι, στην πρόσφατη ιστορία του τόπου μόνο ένας άνθρωπος τόλμησε να υφαρπάξει τις εισφορές του τ. ΙΚΑ, τον κόπο και των ιδρώτα των εργαζομένων και να τις δώσει ως δάνεια, στις μεγάλες αγροτικές, βιοτεχνικές και βιομηχανικές εκμεταλλεύσεις της εποχής ή να τις χρησιμοποιήσει, με πρόσχημα της εθνική ασφάλεια.
Ήταν ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς, ο οποίος κατάσχεσε, με τη μορφή δανείου προς το κράτος, όλα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών οργανισμών που έφταναν «τα 850 εκατομμύρια δραχμές, από τα οποία τα 500 εκατομμύρια ήταν του ΙΚΑ» (Σπ. Λιναρδάτου, «4η Αυγούστου», σελ. 110), τα οποία και δόθηκαν με την μορφή χαμηλότοκων δανείων, στις μεγάλες επιχειρήσεις της εποχής.
2. Η ανωτέρω διαπίστωση, ενισχύεται από επόμενη φράση του Πρωθυπουργού, στην ίδια συνάντηση, για την λειτουργία του ΤΕΚΑ, σύμφωνα με την οποία, «τα χρήματα αυτά(δηλ. οι εισφορές των εργαζομένων), είναι κεφάλαιο, το οποίο μπορεί να επενδυθεί πίσω, στην ελληνική οικονομία».
Ο κ. Μητσοτάκης δηλαδή, δηλώνει συνειδητά, πως οι αποταμιεύσεις των εργαζομένων, θα «επενδυθούν» στην ελληνική οικονομία, χωρίς βέβαια να εξηγεί τον τρόπο, που θα συμβεί αυτό. Ο τρόπος όμως είναι συγκεκριμένος: Ιδιώτες διαχειριστές κεφαλαίων και ασφαλιστικές εταιρίες, με παχυλές προμήθειες, θα παραθέτουν στους ασφαλισμένους χρηματοοικονομικά προϊόντα χαμηλού, μεσαίου και υψηλού ρίσκου και οι τελευταίοι, θα κάνουν μια (αβέβαιη) επιλογή.
Και πως θα κάνουν την επιλογή αυτή οι νέοι εργαζόμενοι; Απαντάει ο Πρωθυπουργός: «Θα παρέχουμε ένα δίωρο σεμινάριο για κάποιον, ο οποίος δεν έχει ιδέα από επενδύσεις, θα διαπαιδαγωγήσουμε μια ολόκληρη γενιά»! Σε δυο ώρες θα μαθαίνει κανείς χρηματοοικονομική για να είναι σε θέση να επιλέξει το επενδυτικό του προφίλ και να σταθμίσει τους …αστάθμητους παράγοντες μιας παγκόσμιας οικονομίας που λειτουργεί πια, στη βάση χαοτικών αβεβαιοτήτων.
Ο Πρωθυπουργός αποκρύπτει δύο σημαντικά στοιχεία! Το πρώτο είναι ότι είναι αδύνατο σε συνθήκες ευρωπαϊκού κοινοτικού πλαισίου να υπάρξει περιορισμός στην κίνηση κεφαλαίων. Άρα τα χρήματα θα επενδύονται στα ξένα χρηματιστήρια και όχι στην ελληνική οικονομία.
Το δεύτερο είναι ότι στην πλήρως αφελληνισμένη ελληνική ιδιωτική ασφαλιστική αγορά, οι εταιρίες που θα διαχειριστούν τα χρήματα των εργαζομένων, είναι εταιρίες ξένων συμφερόντων. Συνεπώς καμία ωφέλεια δεν θα υπάρξει στην ελληνική οικονομία, που ήδη λειτουργεί σε ένα διεθνοποιημένο χρηματοοικονομικό περιβάλλον.
3. Ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε επίσης ότι συχνά ο νέος εργαζόμενος «…μπαίνει στον πειρασμό να συμμετέχει και αυτός σε ένα σχήμα μαύρης εργασίας ή μερικώς ασφαλισμένης εργασίας». Πρόκειται για μια φράση που εντάσσεται στην απίθανη ιδεοληψία ότι, ο εργαζόμενος και ο εργοδότη είναι ισότιμα μέρη, σε μια εργασιακή σχέση. Άρα, κατά τον Πρωθυπουργό, ο εργαζόμενος είναι συνυπεύθυνος(!) στην μαύρη και ανασφάλιστη εργασία και όχι το θύμα αυτής.
Το επιχείρημα ότι με το ΤΕΚΑ θα υπάρχει επιπλέον κίνητρο κατά της ανασφάλιστης εργασίας, δεν ευσταθεί, αφού και με το υφιστάμενο σύστημα η επικουρική σύνταξη είναι συνάρτηση των ετών ασφάλισης και των αποδοχών που λαμβάνει ο εργαζόμενος. Συνεπώς και εδώ πιάνεται αδιάβαστος ο κ. Μητσοτάκης. Αν το κίνητρο υπέρ της ασφάλισης(ασφαλιστική κουλτούρα) λειτουργούσε τόσο απλοϊκά, δεν θα είχαμε αδήλωτη εργασία.
Όμως αυτό που θέλει να αποκρύψει στην πραγματικότητα η κυβέρνηση, είναι οι τεράστιες ευθύνες της για την ζούγκλα που επικρατεί στην αγορά εργασίας, καθότι η Επιθεώρηση Εργασίας είναι αποδιοργανωμένη και πλήρως υποστελεχωμένη, ουσιαστικά, ακίνδυνη, για την εργοδοτική παραβατικότητα.
4. «Το νέο σύστημα γεννά πόρους οι οποίοι ανήκουν στους ίδιους τους ασφαλισμένους. Αυτό έχει ένα μεταβατικό κόστος το οποίο το κράτος, είναι διατεθειμένο να αναλάβει», δήλωσε ο Πρωθυπουργός. Σε ποιο κόστος αναφέρεται; Στο κόστος μετάβασης, από το διανεμητικό στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα, που εφαρμόζει το νέο ταμείο. Κόστος, το οποίο σύμφωνα με τις αναλογιστικές μελέτες, που κατατεθήκαν πέρσι στη βουλή, θα αγγίξει μέχρι το 2060, τα 76 δις ευρώ.
Και αυτό το κόστος, το κράτος θα το αναλάβει, ισχυρίζεται ο Πρωθυπουργός! Η κυβέρνηση υποθήκευσε το δημόσιο χρέος της χώρας, εγκλώβισε τις αναπτυξιακές προοπτικές της οικονομίας, για να παραδώσει τον κόπο των εργαζομένων βορρά στα κερδοσκοπικά funds.
Αυτό που δεν μας λέει ο κ. Μητσοτάκης, είναι ποιος θα καλύψει το κόστος, αν συμβεί ότι συνέβη το 2008 στις ΗΠΑ, ή στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, όταν οι κρατικοί προϋπολογισμοί, λόγω των αναταράξεων των αγορών, εκλήθησαν να πληρώσουν υπέρογκα ποσά και να καλύψουν, το χάος που δημιουργήθηκε.
Η μεταρρύθμιση για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης και η δημιουργία του ΤΕΚΑ δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς και αποτελεί μελανή σελίδα στην κοινωνικο-ασφαλιστική ιστορία της χώρας. Η βιωσιμότητα τόσο του ΕΦΚΑ, όσο και η δημοσιονομική ισορροπία του κράτους, προϋποθέτουν την κατάργηση του Ταμείου (ΤΕΚΑ), που πλήττει την κοινωνική ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της δημόσιας ασφάλισης και θα προκαλέσει βέβαιη καταστροφή.
Το γεγονός ότι, ο κ. Μητσοτάκης αποφάσισε να επωμιστεί ό ίδιος την αντικοινωνικο-ασφαλιστική αυτή πολιτική επιλογή, θα τον καταστήσει τον «δακτυλοδεικτούμενο» του μέλλοντος, εκείνον που έπαιξε στα ζάρια τις μελλοντικές συντάξεις».
