Ο Δημήτρης Καραγεωργόπουλος, πρόεδρος των εργαζομένων στο Καζίνο Ρίο, απάντησε αναλυτικά στην παρέμβαση που έκανε χθες ο Δημήτρης Δριβίλας για να φέρει το θέμα του Καζίνο στο Περιφερειακό Συμβούλιο.
«Με αφορμή την επερώτηση του Περιφερειακού Συμβούλου Δυτικής Ελλάδας και φίλου μου Δημήτρη Δριβήλα, προς την Πρόεδρο του Περιφερειακού Συμβουλίου, σχετικά με τη λειτουργία του Casino Rio Patras, θέλω ως πρόεδρος των εργαζομένων της επιχείρησης να διευκρινήσω κάποια πράγματα.
Χρόνια κρατάει αυτή η «κολόνια» φίλε Δημήτρη. Από το 2010-2011, που στην πραγματικότητα το καζίνο χρεοκόπησε (πρόσκαιρη αδυναμία πληρωμών το είπαμε) και κάποιοι αναγκαστικά μπήκαμε μπροστινοί για να παραμείνει ανοιχτή και να διασωθούν 240 θέσεις εργασίας. Και τα καταφέραμε. Έμεινε ανοιχτή γι’ άλλα 12 χρόνια.
Θα θυμάσαι βεβαίως τις κινητοποιήσεις εκείνης της περιόδου και την απεργία πείνας τη δική μου για να γυρίσουν πίσω οι απολυμένοι, οι οποίοι και γύρισαν στις θέσεις τους φυσικά. Υπηρεσιακά εσύ χειριζόσουν την υπόθεση το 2011, για λογαριασμό της τοπικής ΕΛΑΣ, ισορροπώντας τις ομολογουμένως έκρυθμες περιστάσεις.
Έκτοτε, η τοπική κοινωνία είχε χωριστεί σε δυο κατηγορίες. Σε εκείνους που πολεμούσαν το εγχείρημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων να παραμείνει το καζίνο ανοιχτό και σε εκείνους που με τη σιωπή τους ή την αδιαφορία τους, αν και είχαν θεσμικές θέσεις, ανέχονταν, αν όχι διευκόλυναν, όλους όσοι πολεμούσαν την προσπάθειά μας και τη λειτουργία της επιχείρησης.
Πάραυτα, καταφέραμε να κρατήσουμε ανοιχτό το καζίνο για 12 ολόκληρα χρόνια. Με έναν τζίρο να πέφτει από τα 43εκ. ευρώ στα 8εκ., και με μια διοίκηση που διαρκώς έκανε τραγικά διαχειριστικά λάθη, το μικρό «Γαλατικό χωριό» των 240 εργαζομένων κράτησε.
Και αντί να κλείσει το 2010 και να μπούμε από τότε στο ταμείο ανεργίας και στο μακρύ κατάλογο των ανέργων, καταφέραμε και εισπράξαμε 158 από τους 168 μισθούς της δωδεκαετίας. Αρκετοί/ες βγήκαν και σε σύνταξη μέσα σε αυτή τη δύσκολη περίοδο.
Το πως παρέμεινε ανοιχτή μια επιχείρηση για τόσα χρόνια, με τζίρο μικρότερο από τη μισθοδοσία των εργαζομένων, αυτό κάποια στιγμή θα το γράψω σε βιβλίο για να το έχουν ως case study οι φοιτητές των οικονομικών και κυρίως των πολιτικών επιστημών.
Έστω και τώρα, που οι τίτλοι τέλους είναι πιο κοντά παρά ποτέ, είναι καλό που κάποιοι ενδιαφέρονται. Αρκεί να είναι πραγματικό το ενδιαφέρον (γνωρίζω ότι το δικό σου ενδιαφέρον είναι ειλικρινές).
Οφείλω, όμως, να ενημερώσω ότι το καζίνο έκλεισε διότι κάποιοι πολέμησαν και εξακολουθούν να πολεμούν λυσσαλέα τη λειτουργία του. Ο επιχειρηματίας, ο Πηλαδάκης φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την όλη διαχείριση. Προσωπικά του καταλογίζω πολλά. Το ίδιο και οι συνάδελφοί μου.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι, που για πάνω από 12 χρόνια το ρήμαξαν στις κατασχέσεις, τις επισχέσεις και κυρίως δυσφημώντας το. Με τις ενέργειες τους το καταδίκασαν να υπολειτουργεί για χρόνια ολόκληρα από τις 7 το απόγευμα και μετά.
Είναι τα ίδια πρόσωπα που πέρυσι έδωσαν τα ρέστα τους στα δικαστήρια, πολεμώντας την τελευταία απέλπιδα προσπάθεια εξυγίανσης. Κι όμως, παρά τον πόλεμο, αυτό το «μαγαζί» κατάφερε και πλήρωσε 158 μισθοδοσίες την τελευταία δωδεκαετία.
Για να το κλείσουμε λοιπόν το θέμα.
Το καζίνο έκλεισε διότι η ιδιοκτησία εταιρεία του ΠΟΡΤΟ ΡΙΟ και μια μικρή ομάδα υποκινούμενων από το ΚΚΕ – ΠΑΜΕ εργαζομένων, έκαναν αναγκαστική κατάσχεση κινητών πραγμάτων του καζίνο. Μάλιστα, εντελώς συμπτωματικά, χρησιμοποιήθηκε ο ίδιος δικαστικός επιμελητής και από την ιδιοκτησία του ΠΟΡΤΟ ΡΙΟ και από τους εργαζόμενους! Αυτό σημαίνει ότι πλέον δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο εξοπλισμός για να συνεχίσει τη λειτουργία της η επιχείρηση.
Και καταδικαζόμαστε στην ανεργία το σύνολο του προσωπικού.
Το τραγικό φίλε Δημήτρη είναι ότι οι επισπεύδοντες την κατάσχεση, δεν θα εισπράξουν περισσότερο από το 1% του συνολικού τιμήματος τυχόν εκποίησης των κατασχεθέντων, αφού, σε περίπτωση που προχωρήσει ο πλειστηριασμός, προηγούνται στον πίνακα κατάταξης άλλοι πιστωτές.
Επίσης, για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος του παραλογισμού, αν επέτρεπαν να λειτουργήσει το καζίνο τώρα το καλοκαίρι, είναι βέβαιο ότι θα εισέπρατταν σε μισθώματα και μισθούς τα πενταπλάσια από τα προσδοκώμενα μέσω της εκποίησης του εξοπλισμού.
Σίγουρα αυτή η κίνηση δε βγάζει λογική. Μόνο εκτός κι αν πίσω από τους επισπεύδοντες την κατάσχεση εξυπηρετούνται αλλότρια συμφέροντα. Έτσι ναι, βγάζει νόημα. Δεν θέλω να το πιστέψω, αλλά λογική δεν βγάζουν οι κινήσεις τους.
Αν επιτρεπόταν στο καζίνο να λειτουργήσει 24ωρο για ένα χρόνο, δίχως κίνδυνο κατασχέσεων, τότε τουλάχιστο στους εργαζόμενους και την ιδιοκτήτρια εταιρεία του ακινήτου θα απομειώνονταν έως και 100% οι οφειλές.
Με κλειστό καζίνο όλοι χάνουν τα λεφτά τους.
Υ.Γ. Ως πρόεδρος των εργαζομένων, μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων καταβάλλουμε προσπάθεια να ανοίξει εκ νέου η επιχείρηση. Είναι δύσκολο έως αδύνατο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Στο δημόσιο λόγο μας πρέπει όμως να δείχνουμε και τους υπαίτιους αυτής της κατάστασης, με πρώτο και καλύτερο τον κ. Πηλαδάκη και ακολούθως όλους τους υπόλοιπους που του δίνουν κάθε φορά το τελειο άλλοθι…
