Η πιο όμορφη και μελωδική Μαρίνα του δημοτικού τραγουδιού! Μαρίνα Λαζαράκη. Ένα αληθινό διαμάντι στις λαϊκές πίστες. Ένα κορίτσι που δικαιωματικά βρίσκεται ψηλά και που στο μέλλον θα πάει πολύ ψηλότερα!
Η Μαρίνα Λαζαράκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Πάτρα, αλλά η καταγωγή της είναι από το Βελανίδι Ηλείας στην Αμαλιάδα. Σπουδάζει Βυζαντινή μουσική και παραδοσιακό τραγούδι.
Ξεκίνησε να τραγουδάει σε μικρή ηλικία, 13 ετών, και δεν είναι ούτε 25. Έχει συνεργαστεί με κορυφαίους καλλιτέχνες του δημοτικού και του λαϊκού τραγουδιού.
Η Μαρίνα μιλάει αποκλειστικά στο patranews.gr σε μια συνέντευξη-εξομολόγηση εφ’ όλης της ύλης.
-Αληθεύει, Μαρίνα, ότι ξεκίνησες να τραγουδάς μόλις 13 ετών; Πώς και με ποιο ερέθισμα;
Ναι, 13 ετών με ανέβασε η Μαρία Σαμίου στο πάλκο σε ένα νυχτερινό κέντρο της Πάτρας, ήταν το όνειρο μου κ από τότε όλα πήραν το δρόμο τους.
-Οι γονείς σου σε αβαντάρισαν όταν τους είπες ότι ήθελες να γίνεις τραγουδίστρια ή προσπάθησαν να σε αποτρέψουν;
Στην αρχή ήταν αρνητικοί, να φανταστείς έφευγα κρυφά τα μεσημέρια απ’ το σπίτι και πήγαινα όπου υπήρχε live στη Πάτρα απλά για να πω ένα τραγούδι . Μετά από ένα, δυο, τρία, τέτοια καπρίτσια είδαν ότι δε μπορούσαν να με σταματήσουν…
-Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς επαγγελματικά με το τραγούδι;
Μα αυτό ήταν το όνειρο μου, μόνο αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου: να τραγουδάω και ευτυχώς για καλή μου τύχη απ το ξεκίνημα μου βρέθηκαν καλλιτέχνες που με βοήθησαν και μου έδωσαν το κίνητρο να θέλω πραγματικά να ασχοληθώ μόνο με αυτό που αγαπώ.
-Σπούδασες και βυζαντινή μουσική; Από αγάπη ή γιατί έκρινες πως θα σε βοηθούσε στο είδος του τραγουδιού που ειδικεύεσαι;
Συνεχίζω να σπουδάζω ακόμα Βυζαντινή Μουσική και παράλληλα κάνω και μαθήματα κλασικής κιθάρας . Όλα αυτά από αγάπη γιατί φυσικά βοηθούν στη δουλειά μου.
-Γιατί επέλεξες το δημοτικό τραγούδι;
-Αγαπώ την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα μας. Επίσης είναι ένα είδος τραγουδιού που με χαροποιεί και ποτέ δεν πέφτει η ψυχολογία μου. Από μωρό παιδί είχα το δημοτικό τραγούδι μέσα στ’ αυτιά μου, οι γονείς μου αν δεν μου έβαζαν στο ράδιο δημοτικά τραγούδια, δε μπορούσα να κοιμηθώ.
-Ποιον ή ποια θεωρείς κορυφαίο ίνδαλμα για σένα;
Τη Φιλιώ Πυργάκη. Και φυσικά τη Γιώτα ΜΟΥ Γρίβα.
-Ποιοι είναι οι τραγουδιστές και τραγουδίστριες θρύλοι στο δημοτικό τραγούδι;
Θρύλοι στο Δημοτικό τραγούδι είναι πολλοί και πολλές που είχα τη τύχη να συνεργαστώ και να συνεργάζομαι αλλά και φωνές που δυστυχώς δεν πρόλαβα να ακούσω από κοντά. Δε θα ήθελα να αναφέρω ονόματα, γιατί ίσως αδικήσω κάποιον/α (να μη θυμηθώ) και δεν το θέλω.
-Το ταλέντο στη φωνή σου, το πλούσιο ρεπερτόριο σου και η ομορφιά σου αρκούν για να δουλέψεις; Αν όχι, ποια άλλα προσόντα θεωρείς απαραίτητα για έναν καλλιτέχνη, για να κάνει καριέρα;
Σίγουρα κατά κύριο λόγο το ταλέντο, μετά ο χαρακτήρας και η επαφή που δημιουργείς με τον κόσμο, τα μαθήματα που κάνεις για να γίνεις ακόμα καλύτερος και ύστερα όλα τα υπόλοιπα.
-Πώς είναι όταν είσαι στη σκηνή; Αγχώνεσαι ή φτιάχνεσαι με τον κόσμο;
Πάντα το άγχος υπάρχει στο πρώτο τραγούδι, αλλά μετά γινόμαστε ένα με τον κόσμο και νιώθω ευτυχισμένη!
-Τι έχεις στερηθεί πιο πολύ το διάστημα της πανδημίας που δεν δουλεύατε;
Αυτό που υπηρετούμε: το τραγούδι μας, τη δουλειά μας , τον κόσμο μας, την αγκαλιά του κόσμου, τα γλέντια μας, τους χορούς μας, τα ταξίδια μας για το κάθε καινούργιο μέρος όπου πηγαίναμε. Και εννοείται, και το οικονομικό θέμα.
-Θα μας αλλάξει, πιστεύεις, πολύ αυτή η ιστορία; Θα μας κάνει άλλους ανθρώπους;
Θέλω να πιστεύω πως όχι. Θα μας διδάξει πολλά καλά και θα δούμε λίγο με αγάπη πολλά θέματα που ήμασταν κακοπροαίρετοι , θα πέσουν πολύ οι τόνοι και ευελπιστώ να έχουμε ένα μέλλον προς το καλύτερο.
-Ανεκπλήρωτο όνειρο προς το παρόν;
Να κάνω τη δίκη μου οικογένεια.
-Αν δεν είχες γίνει τραγουδίστρια, τι επάγγελμα πιστεύεις πως θα σου ταίριαζε;
Δεν ξέρω. Από μικρή πάντως ήθελα τραγουδίστρια ή ηθοποιός. Δεν γνωρίζω αν θα μου ταίριαζε βέβαια…
-Είχε διακοπές το μενού φέτος το καλοκαίρι;
Ναι ευτυχώς είχε. Ελπίζω να παραμείνουν ως έχουν τα πράγματα και να μπορέσω να ξαναπάω λίγες μέρες ακόμα.
-Πού θα σε δούμε τις επόμενες μέρες; Υπάρχει κάτι φιξαρισμένο;
Υπάρχουν δουλειές προγραμματισμένες αλλά λόγω της δυσάρεστης κατάστασης που ζει ο κόσμος, ίσως να αναβληθούν.
