Η Σεμίνα Διγενή κατακεραύνωσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την ομιλία του στη ΔΕΘ:
«Όλοι εμείς που ζούμε σε άλλη χώρα απ αυτήν που περιέγραψε ο κ. Μητσοτάκης, στο άθλιο μονόπρακτό του, είναι αλήθεια πως απόψε τον συμπονέσαμε.
Δεν έχει σημασία που με αυτήν την απελπισμένη εμφάνισή του, δεν απευθυνόταν ακριβώς σε εμάς, αλλά στους .. αποπάνω του, στους ισχυρούς του χρήματος που αποσύρουν σιγά σιγά τη στήριξή τους.
Εμείς τον λυπηθήκαμε.
Αυτούς πρέπει να τους πείσει πως ακόμη μπορεί. Τίποτε άλλο δεν τον νοιάζει, παρά μόνο ο εαυτός του. Αυτόν πρέπει να σώσει.
Για εμάς έχει μόνο εξαγγελίες, ψίχουλα, ανόητα επικοινωνιακά κόλπα και κάτι καθρεφτάκια και χάντρες που περίσσεψαν από άλλες παραστάσεις του.
Τον λυπόμαστε γιατί είναι λίγος! Γιατί;
Γιατί το πακέτο της ΔΕΘ ενόψει του «δύσκολου χειμώνα», που ανακοίνωσε, προκαλεί τη νοημοσύνη ολων μας.. Όχι μόνο δε συνιστά ουσιαστική ανακούφιση, αλλά αντίθετα διαιωνίζει κι ενισχύει όλους εκείνους τους παράγοντες και μηχανισμούς που ευθύνονται για την ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια, την επίθεση στο εργατικό λαϊκό εισόδημα, για το σύνολο των προβλημάτων.
Γι’ αυτό το λόγο και όσα ελάχιστα εξαγγέλλονται, είτε θα εξανεμιστούν αμέσως είτε θα πληρωθούν με άλλον τρόπο από εμάς, καταλήγοντας να ενισχύουν μόνο τα κέρδη των ομίλων σε ενέργεια, κατασκευές, τράπεζες κλπ.
Πχ. οι επιδοτήσεις στην ενέργεια είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένες με τη στρατηγική της «απελευθέρωσης» και της λεγόμενης «πράσινης μετάβασης» που ευθύνεται για τις ανατιμήσεις στην ενέργεια, πολύ πριν το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία.
Οι περιορισμένες αυξήσεις στις συντάξεις υπολείπονται κατά πολύ της εκτίναξης του πληθωρισμού.
Ακόμη και τα μέτρα για τη στέγη – ελλείψει προγραμμάτων εργατικής λαϊκής κατοικίας – συνδέονται με συμπράξεις Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα και νέα τραπεζικά δάνεια που θα οδηγήσουν σε ακόμη μεγαλύτερη υπερχρέωση τους εργαζόμενους.
Συνεπώς το δίλημμα «ανάπτυξη και σταθερότητα ή οπισθοδρόμηση» που έθεσε ο πρωθυπουργός είναι πλαστό και παραπλανητικό.
Ζούμε ακριβώς τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης που μεταφράζεται σε αστάθεια, ανασφάλεια, επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματα μας.
Στη «βαρυχειμωνιά» αυτού του δρόμου ανάπτυξης, δεν χωρά καμία αναμονή και καμία εμπιστοσύνη σε κυβερνητικούς «σωτήρες». Θέλει αντίδραση και αντίσταση.
