Με ένα πολύ ιδιαίτερο και ψαγμένο μήνυμα απευθύνθηκε και σε αυτούς που πέτυχαν την εισαγωγή τους σε κάποιο ΑΕΙ και σε αυτούς που δεν τα κατάφεραν, ο Σπύρος Σκιαδαρέσης.
Με έναν πραγματικά ξεχωριστό τρόπο και με ένα πολύ φιλικό ύφος έστειλε στα παιδιά το δικό του μήνυμα. Ο κ. Σκιαδαρέσης είναι εκπαιδευτικός, Θεολόγος M.A.Th. και Περιφερειακός Σύμβουλος Αχαΐας, Τομεάρχης Παιδείας, Θρησκευμάτων & Νεολαίας της Παράταξης «ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ».
Το μήνυμά του:
Στους μαθητές μου κάθε Σεπτέμβριο και κυρίως σε αυτούς της Ά Γυμνασίου, στην πρώτη γνωριμία μας στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, τους μιλάω για την ζωή. Μεταξύ άλλων τους λέω ότι η ζωή είναι ένα μεγάλο ταξίδι… Με καλές και κακές στιγμές.
Το «ταξίδι» όμως συνεχίζεται και έχει πολλές στάσεις. Κάθε τάξη και μια από αυτές. Πάντα τους λέω: «θυμηθείτε την ημέρα αυτή που σας λέω αυτά, μετά από 6 χρόνια. Μετά από 6 χρόνια θα ξεκινήσετε ένα άλλο μεγάλο «ταξίδι».
Αυτό στη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Άλλοι στη Σχολή που ήθελαν εξαρχής, άλλοι σε Σχολή που επέλεξαν στη πορεία. Άλλοι στην πόλη τους, άλλοι σε άλλη πόλη, άλλοι ακόμα και σε άλλη χώρα. Κάποιοι άλλοι όμως έχοντας μια ατυχία ή που δεν πέρασαν σε Σχολή που τους ικανοποιεί ή και καθόλου.
Αυτά έχει η ζωή είπαμε! Όμορφες και άσχημες στιγμές. Και στις δυο περιπτώσεις πρέπει να δείξουμε την κατάλληλη σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
Μια μάχη από τις πολλές που δίνουμε σε αυτή τη ζωή. Τίποτε παραπάνω, τίποτε λιγότερο!
Καλά μου παιδιά! Συγχαρητήρια από καρδιάς!! Η χθεσινή ημέρα σας «ταξιδεύει» στα φοιτητικά σας χρόνια. Χρόνια που, όπως πάλι λέω στους μαθητές μου στη Γ Λυκείου κάθε χρόνο, θα τα θυμάστε για πάντα!
Είστε πλέον Ακαδημαϊκοί πολίτες. Θα εξειδικευτείτε στο αντικείμενο που ίσως θα ασχολείστε σε όλη σας τη ζωή.
Να έχετε καλές σπουδές, να περάσετε όμορφα τα χρόνια σας αυτά και να ξέρετε, ότι η ημέρα της ορκωμοσίας σας θα είναι τόσο κοντινή σε σχέση με την ημέρα της εγγραφής σας στη Γραμματεία της Σχολής σας!
Στα παιδιά μας που δεν μπόρεσαν να περάσουν εκεί που ήθελαν, θέλω να τους συγχαρώ για τους κόπους τους και την αγωνία τους και να τους πω αυτό που κι εγώ έχω ως «μότο» ζωής:
«Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς!»
Είπαμε, η ζωή μας είναι ένα αέναο ταξίδι με πολλές στάσεις!!!».
