Αμεση ήταν η αντίδραση του προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτ. Ελλάδας Τάκη Παπαδόπουλου στις κατηγορίες της αντιπολίτευσης και στελεχών της παράταξης Απ. Κατσιφάρα, εναντίον της παράταξης Φαρμάκη.
Η απάντηση του κ. Παπαδόπουλου:
Το μέγεθος της έπαρσης ξεπερνάει κάθε φαντασία. Στελέχη της αντιπολίτευσης – ευτυχώς λίγα και “σεσημασμένα” για την αθυροστομία τους – προβαίνουν εσχάτως σε δηλώσεις με “περικοκλάδες” και βαθυστόχαστο λογοτεχνικό ύφος, δημοσιοποιώντας και στο ευρύ κοινό της εικόνα τους και εντός του Π.Σ.
Ευτυχώς σε λίγο καιρό θα βλέπουν όλοι.
Στην ουσία των όσων περισπούδαστα αναφέρουν:
Kαταλογίζουν σε εμάς ότι αργήσαμε λέει να βγάλουμε το 2ο πρόγραμμα COVID. Ξεχνώντας να αναφέρουν ότι ήμαστε από τις πρώτες περιφέρειες που το πράξαμε.
Το λένε δε ποιοι;; Αυτοί που δύο χρόνια μετά την επιχειρηματική εκκίνηση που είχαν βγάλει το 2018 δεν είχε ολοκληρωθεί. Κοινώς: είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα και μάλιστα με περίσσια ειρωνείας – άλλο ενδεικτικό έπαρσης – σχολιάζουν την πρωτοβουλία συγχρηματοδότησης κόμβων ψηφιακής καινοτομίας.
Τι να πει κανείς μετά για το αλήστου μνήμης “… περιπατάς στους δρόμους του ΕΣΠΑ με πανσέληνο” της προηγούμενης περιόδου.
Φτάνουν δε τα ίδια στελέχη στο σημείο να ασκούν δήθεν αντιπολίτευση επικρίνοντας την κινητικότητα της Περιφέρειας, τις συναντήσεις, τις διαβουλεύσεις, την δημοσιότητα που αυτές λαμβάνουν. Ακόμα και υφολογική κριτική κάνουν (!!!).
Σε λίγο θα σχολιάζουν και την ενδυμασία. Μιλάμε για τέτοιο επίπεδο κριτικής. Μιλάμε για τέτοια έλλειψη αυτοσυγκράτησης. Μιλάμε για τέτοιο πλεόνασμα πολιτικής “χολής”.
Όλα αυτά όμως δεν θα γίνονταν, αν τα ίδια στελέχη, είχαν κάνει μετά τις εκλογές του 2019 την αυτοκριτική τους. Αν είχαν σκεφτεί γιατί οι πολίτες της Δυτικής Ελλάδας τους γύρισαν την πλάτη.
Αν είχαν συνειδητοποιήσει ότι ο τόπος χρειάζεται επαφή με τα προβλήματα, δουλειά, κίνηση και αποτελεσματικότητα και όχι “κήνσορες”, που με φωτογραφίες από τα γραφεία τους κουνάνε το δάχτυλο, κάνοντας μαθήματα “ηθοπλασίας” και ύφους, αποδεικνύοντας πόσο δίκιο είχε ο πολίτης της Δυτικής Ελλάδας πριν από σχεδόν 2 χρόνια.
Κλείνω με μια παροιμία που θα πρέπει να θυμούνται αυτά τα στελέχη: “Εκάκιωσεν ο βάτραχος κι η λίμνη δεν το ξέρει” ή καλύτερα “το αψύ το ξύδι το αγγειό του χαλάει”.
