Ο Γιώργος Βουλγαράκης αποχαιρέτησε με ένα μακροσκελές και πολιτικό, καθαρά κομματικό σε μεγάλο μέρος, κείμενο τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς:
«Στον προϋπολογισμό του Υπουργείου Πολιτισμού, ως την εποχή των μνημονίων, υπήρχε ένα κονδύλι που επιχορηγούσε καλοκαιρινές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, διαφόρων πολιτιστικών συλλόγων ανά την Ελλάδα.
Τα χρήματα, για κάθε εκδήλωση, δεν ήταν σημαντικά, ήταν όμως επαρκή. Και η αλήθεια είναι οτι με αυτές τις επιχορηγήσεις, ζωντάνευαν περιοχές της χώρας που δεν θα είχαν την ευκαιρία -με άλλο τρόπο, να δουν θέατρο, να παρακολουθήσουν συναυλίες η να στηρίξουν με δικά τους μέσα τέτοιες εκδηλώσεις.
Υπήρχε, λοιπόν, μια επιτροπή που “αξιολογούσε” τις διάφορες εκδηλώσεις και συνέτασσε το σχετικό κατάλογο που έστελναν στον Υπουργό για επικύρωση.
Μου είχε κάνει εντύπωση, την περίοδο που ήμουν Υπουργός, ότι οι προτάσεις ήταν εντελώς μονομερείς.
Δεν υπήρχε στον κατάλογο ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ καλλιτέχνης (τραγουδιστής η ηθοποιός) που δεν ήταν δεδηλωμένα Αριστερός.
Προφανώς, το κριτήριο μου δεν ήταν η ιδεολογική τοποθέτηση του καθένα. Ούτε ήμουν αρμόδιος και ικανός να κρίνω την καλλιτεχνικότητα του κάθε ένα.
Όμως, θεώρησα παράξενο το γεγονός οτι η λίστα δεν περιλάμβανε σημαντικούς καλλιτέχνες, που είχαν σημαδέψει με την τέχνη και την παρουσία τους ολόκληρες γενιές.
Ζήτησα λοιπόν απο την επιτροπή, να μου δείξει τα αιτήματα των συλλόγων, προκειμένου να διαπιστώσω προσωπικά, αν όντως οι προτάσεις συμπεριλάμβαναν μόνον όσους μου είχαν φέρει ως τελική λίστα, η υπήρχαν και άλλοι που είχαν μεν προταθεί, αλλά δεν είχαν επιλεγεί απο την επιτροπή.
Δεν χρειάζεται να γράψω ότι το “κλάδεμα” είχε γίνει στο δεύτερο επίπεδο διαλογής…. Είχαν εξαιρεθεί ΟΛΟΙ όσοι δεν είχαν συγκεκριμένες ιδεολογικές αναφορές!
Δεν θα αναφέρω ονόματα, οι περισσότεροι στους οποίους αναφέρομαι άλλωστε το γνωρίζουν, διότι επικοινώνησα μαζί τους και διορθώθηκε η αδικία πάραυτα.
Ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς λοιπόν, ήταν κλασική περίπτωση ανθρώπου, που πλήρωσε την ιδεολογική του τοποθέτηση και τις πολιτικές του επιλογές.
Θύμα της στρατευμένης τέχνης, που κατακρεούργησε σειρά σπουδαίων δημιουργούν, επειδή απλά και μόνο δεν πήγαν με το ρεύμα που ας σημειωθεί για κάποιους ήταν κορυφαία μπίζινα!
Αριστεροί στην τέχνη, πιο δεξιοί και απο τους δεδηλωμένα δεξιούς , στην πραγματική ζωή. Είναι γνωστό εξάλλου οτι στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις…
Η παράταξη (εν ευρεία εννοία) έχει τεράστια ευθύνη που ανέχθηκε για χρόνια αυτό το κλίμα και που συνεχίζει σε μεγάλο βαθμό να θεωρεί “καλό” και “αξιόλογο” ό,τι ή όποιους είναι της άλλης πλευράς…
Φίλε Ρόμπερτ, καλό σου ταξίδι και απο εκεί που είσαι να ξέρεις πως τα τραγούδια σου θα σιγοτραγουδιούνται πάντα!»
