Από τη βιογραφία του Στράτου Διονυσίου προέρχεται και η μαρτυρία του Άγγελου Διονυσίου για τη συνεργασία του πατέρα του με τον Βοσκόπουλο, αμέσως μετά την αποφυλάκιση του Στράτου από τις Αγροτικές Φυλακές Τίρυνθας.
«Είχε κλονιστεί. Δεν το ‘δειχνε, αλλά εμείς το καταλαβαίναμε. Βέβαια αμέσως ρίχτηκε στη δουλειά. Τραγούδησε με το φιλαράκι του τον Βοσκόπουλο στα Δειλινά του Μιχαηλίδη. Κι εκείνος βρισκόταν σε μια ιδιαίτερη στιγμή της πορείας του. Αγαπιόντουσαν πολύ οι δυο τους. Κι εμείς σαν οικογένεια είμαστε όλοι Βοσκοπουλικοί. Πήρανε κεφάλια. Απ’ τις 11 το βράδυ το μαγαζί ήταν sold out. Στάθηκε και πάλι γρήγορα στα πόδια του ο Στράτος, αλλά είμαι σίγουρος πως ακόμα πονούσε στην ψυχή του για όσα πέρασε, για την αδικία που του έγινε.
Με τον Τόλη είχανε συνεργαστεί και στο παρελθόν και είχανε και φιλία. Στον Άγιο Θωμά που ήμασταν ερχόταν, τρώγαμε, μιλούσαμε, διασκεδάζαμε. Θυμάμαι ένα Πάσχα που είχαμε σμίξει και στη Θεσσαλονίκη. Ο Βοσκόπουλος ήταν πάντα με τη Λάσκαρη, στις μεγάλες ομορφιές τους και στους μεγάλους έρωτές τους, και μένανε σε ξενοδοχείο στο Πανόραμα. Την ημέρα της Αναστάσεως ήρθαν πρώτα απ’ το σπίτι και παρέα όλοι, πήγαμε με τα πόδια στην πλατεία της Επταλόφου κρατώντας τα κεριά. Ε τώρα, για φανταστείτε τι έγινε και με αυτούς του δύο και με τον πατέρα μου! Καθόμασταν στη γωνία και μετατοπίστηκε όλος ο κόσμος στο μέρος μας. Την επόμενη μέρα πήγαν και παίξαν μπιλιάρδο στο καφενείο του «Πεπονά». Μόλις τους πήραν χαμπάρι έγινε το αδιαχώρητο. Πήγαν να σπάσουν το μαγαζί. Με περιπολικό φύγανε…
Στα Δειλινά στην παραλία, ο Τόλης του έγραψε το «Αποκοιμήθηκα». Ήμουν εκεί στα εγκαίνια. Κάνανε μαζί έναρξη προγράμματος με αυτό το τραγούδι. Μπήκανε και βγήκανε έξι φορές. Με το που έπεφτε η εισαγωγή, το χειροκρότημα γκρέμιζε το μαγαζί. Και οι δυο τους ήταν συγκινημένοι. Μάλιστα ένας θαμώνας είχε ένα κλουβί με περιστέρια που τα άφησε και πετάξαν ψηλά…»
